اعتراف‌های تلویزیونی بانوان در بازداشت طالبان با واکنش‌های داخلی و نهاد‌های بین‌المللی روبه‌رو شد.
رنگین دادفر سپنتا، مشاور پیشین شورای امنیت ملی در واکنش به این اعتراف‌ها میگوید که این‌بار نخست در تاریخ جهان نیست که حاکمان از شهروندان معترض به زور شکنجه و ارعاب اعتراف می‌گیرند و آنان را وادار به پشیمانی می‌کنند.
او در توییتی نگاشته که همان‌گونه که حاکمیت بدوی و متحجر حاکمان افغانستان غم‌انگیز و در عین زمان مضحک است، به همان اندازه هم این اعتراف‌گیری و صحنه‌سازی‌ها غم‌انگیز اند.
سپنتا می‌افزاید: «کس به این ابتذال باور نخواهد کرد. راز نگفته و اما آشکار در این‌جا، تداوم پای‌داری شکیبانه و مدنی مردم افغانستان است.»
فوزیه کوفی، رییس جریان موج تحول و عضو مجلس پیشین کشور در پیوند به اعتراف‌های این بانوان میگوید که اخذ اعتراف اجباری، نشر تصویر زن به نحوی‌که به شخصیت و حرمت زنان صدمه وارد کند جرم است.
بانو کوفی خطاب به طالبان گفته: «شما حق زندگی انسانی را از زنان کشورم گرفته‌اید و توقع دارید کسی اعتراض نکند؟ شما که از زنان معترض ترسیده‌اید و به هر وسیله ممکن در قصد بی‌اعتبار ساختن آن‌ها هستید، به معنی قوت زنان است.»
با این حال منیژه باختری، سفیر افغانستان در اتریش میگوید که انتشار صدا و سیمای زنان معترض در یک نمایش مضحک اعتراف، نشان از نابخردی یک گروه متوهم و مستبد دارد.
او می‌افزاید که تاریخ افغانستان پُر از چنین اعتراف‌های‌ست که با زور شکنجه و ارعاب به دست آمده است.
به گفته‌ی او خاموش‌کردن صداها و خنثی‌کردن جنبش زنان، با این نمایش‌های مضحک و یاوه ممکن نیست.
شفیع کریمی، خبرنگار میگوید که دختران معترض برای رفتن به خارج در جاده بیرون نشده‌اند. او می‌افزاید که آنان به‌دلیل حقوق زنان صدا بلند کردند.
عفو بین‌الملل اما میگوید که طالبان با پخش اعتراف‌های اجباری در صدد بدنام کردن زنان است.
سمیرا حمیدی، مسوول عفو بین‌الملل در جنوب آسیا میگوید که طالبان از پخش اعتراف‌های اجباری زنان زندانی به‌عنوان تاکتیکی برای «بدنام کردن» آن‌ها استفاده می‌کنند.
او در توییترش نگاشته که ترس در چهره و لرزه در صدای این زنان به وضوح دیده می‌شود و برخی از زنان حتی نمی‌توانند به دوربین نگاه کنند.
این در حالی‌ست که شماری از بانوان معترض جاده‌های کابل که در بند طالبان اند، در اعتراف‌های تلویزیونی می‌گویند که به‌دستور شماری از بانوانی که در خارج از کشور زنده‌گی می‌کنند به جاده‌ها برآمده و اعتراض می‌‌کردند.
این اعتراف‌ها تلویزیونی در حالی نشر می‌شود که طالبان پیش ازین بازداشت زنان معترض را رده کرده بودند.
وزارت داخله‌ی طالبان میگوید که آن‌ها را در یک خانه در کابل بازداشت کرده‌اند که در آنجا «غیرقانونی» نگه‌داری می‌شدند تا به بیرون از افغانستان منتقل شوند.
با این حال تاکنون روشن نیست که این بانوان تحت چه شرایطی در برابر کمره قرار گرفته و سخن زده‌اند.
