به‌دنبال بالا گرفتن درخواست‌ها مبنی بر به‌رسمیت شناختن «اپارتاید جنسیتی» در افغانستان، یک مقام ارشد سازمان ملل از این سازمان خواسته تا «اپارتاید جنسیتی» را در این کشور اعلام کند.
سازمان ملل امروز (چهارشنبه، ۵میزان) در اعلامیه‌ای گفته است که برگشت طالبان به قدرت، «نگرانی‌های عمیق» را در پیوند به حقوق، آینده مردم افغانستان و به‌ویژه در مورد وضعیت آسیب‌پذیر زنان و دختران افغانستان ایجاد کرده است.
سیما باهوس، مدیر اجرایی بخش زنان سازمان ملل افزوده است که بیش از ۵۰ فرمان وحشتناک طالبان با جدیت بر زنان تطبیق می‌شود و مردان خانواده نیز در تطبیق این فرمان‌ها نقش دارند.
به گفته خانم باهوس، این امر سبب تشدید مسایل مرتبط به سلامت روانی شده، انگیزه خودکُشی را به‌ویژه بین زنان جوان تقویت کرده و حتی قدرت تصمیم‌گیری زنان را در درون خانه‌های شان محدود کرده است.
مدیر اجرایی بخش زنان در سازمان ملل خطاب به ۱۵ عضو شورای امنیت سازمان ملل به‌شمول ایالات متحده امریکا، روسیه، چین، بریتانیا و فرانسه که اعضای دایمی این شورا هستند، گفت: «ما از شما می‌خواهیم که حمایت کامل خود را از یک فرآیند بین حکومتی برای تدوین صریح آپارتاید جنسیتی در قانون بین‌المللی اعلام کنید.»
سازمان ملل باورمند است که در زیر اداره طالبان، زنان و دختران با چالش‌های چند بُعدی که آنان را به گونه‌ی کامل از جامعه حذف کرده، دست به گریبان هستند،چالش‌هایی که سازمان ملل می‌گوید، بازتاب‌دهنده «آپارتاید جنسیتی سیستماتیک» است.
با این حال خانم باهوس علاوه کرد که فعلن هیچ قانون بین‌المللی وجود ندارد که به «ستم جنسیتی توده‌ای و تحت حمایت حکومت» رسیدگی کند.
سیما باهوس گفت که در سال گذشته بخش امور زنان سازمان ملل در همکاری با دفتر هیأت معاونت سازمان ملل (یوناما) و سازمان بین‌المللی مهاجرت با بیش از ۵۰۰ زن در افغانستان مصاحبه کرده است.
با این حال در مهم‌ترین یافته‌های این تحقیق آمده است: «۴۶ درصد از این زنان می‌خواهند که طالبان تحت هیچ شرایطی نباید به رسمیت شناخته شوند؛ اما ۵۰ درصد گفته‌اند که رژیم طالبان تنها در صورتی به رسمیت شناخته شود که حق تحصیل زنان و دختران، اشتغال و مشارکت آنان در حکومت دوباره احیا شود.»
این مقام سازمان ملل همچنان افزود که زنان مصاحبه شونده گفته‌اند که کاهش چشم‌گیر نفوذ آن‌ها در تصمیم‌گیری، نه فقط در سطح ملی یا ولایتی، بلکه در اجتماع و خانه‌های شان، ناشی از افزایش فقر، کاهش مشارکت مالی و «تحمیل هنجارهای بیش از حد پدرسالارانه از سوی طالبان» است.
طبق این گزارش تنها ۲۲ درصد از زنان مصاحبه شونده حداقل هفته یک.بار با زنان خارج از خانواده خود ملاقات می‌کنند که نشان‌دهنده «انزوای شدید» آن‌هاست.
طالبان پس از به قدرت رسیدن دوباره در افغانستان، محدودیت‌های روزافزون را بالای زنان و دختران وضع کردند. هرچند این گروه در اوایل گفته بودند که سیاست‌های زمان حاکمیت نخست شان را دنبال نمی‌کنند؛ اما دیری نگذشت که به تفسیر سخت‌گیرانه شان از شریعت و تطبیق آن متوسل شدند.
در همین حال طالبان به دلیل منزوی ساختن زنان و عدم تشکیل یک حکومت همه‌شمول از سوی هیچ کشوری در جهان به رسمیت شناخته نشده‌اند و کمیته اعتبارنامه سازمان ملل نیز نماینده معرفی شده از سوی طالبان در این سازمان را نپذیرفته است.
