پس از روی‌کار آمدن حکومت طالبان، در ۲۴ اسد سال روان، دانش‌گاه‌های دولتی در سراسر افغانستان از سوی طالبان بسته شد و به دانش‌جویان اجازه‌ی حضور در دانش‌گاه‌ها داده نشد.
وزارت تحصیلات عالی هم‌واره به جدا کردن صنف‌های دختران و پسران تاکید داشت و یک‌جا بودن صنف‌ها را خلاف موازین شریعت می‌دانست.
از سوی هم، هفت ماه پس از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، آنان تصمیم به بازگشایی دانش‌گاه‌های دولتی، با قانون و مقرره‌های وضع شده از سوی خودشان گرفتند.
بشیراحمد محمدی، دانش‌جوی دانش‌گاه کابل در گفت‌وگو یا آماج نیوز می‌گوید؛ نبود فضای راحت در داخل دانش‌گاه به دلیل حضور افراد که دانش‌جو نیستند و استفاده دخانیات در داخل دانش‌گاه دلایل‌ی است که اکنون فضای دانش‌گاه به مانند گذشته نیست.
به گفته‌ی او، قوانین و مقررات مراعت نمی‌شود و هم‌چنان نیروهای طالبان در مکان اکادمیک با دانش‌جویان بدرفتاری می‌کنند.
او از باز شدن درِ دانش‌گاه به‌روی دانش‌جویان ابراز خرسندی کرده می‌افزاید، از چند ماه بدین‌سو که در حالت سردرگمی و بی‌سرنوشتی بوده‌اند حال امیدوار به آینده شده‌اند.
آقای محمدی در ادامه افزوده است؛ که درس دانش‌گاه مانند گذشته نیست، به کمبود مواد درسی و آموزگاران مسلکی مواجه هستند و چندین مضمون شان به دلیل نبود آموزگار از تقسیم اوقات برطرف شده است.
خواجه مبین صدیقی، دانش‌جوی دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی دانش‌گاه کابل می‌گوید: «من و دوستان من چندان راضی برای ادامه‌ی تحصیل زیر حاکمیت طالبان نیستیم، چون انگیزه‌ی امیدوار کننده نداریم، تحول‌های اخیر بالای روح روان همه دانش‌جویان به‌شمول خودم تاثیر زیاد گذاشته است.»
نصیر باتور، دانش‌جوی دانشکده‌ی ژورنالیزم دانش‌گاه کابل گفته است: «در صنف ما سمسترهای گذشته حدود ۵۰ نفر دانش‌جو بود ولی در این هفته‌ای که درس‌ها شروع شد، حدود ۸ الی ۱۰ نفر دانش‌جو حاضر است. در حکومت قبلی دانش‌جویان به راحتی داخل دانش‌گاه می‌شدند و تجمع در دروازه‌های دانش‌گاه کم‌تر بود؛ ولی در حکومت فعلی ما حدود یک ساعت در صف می‌ایستیم تا داخل دانش‌گاه شویم.»
فردین عیار، استاد دانش‌گاه در گفت‌وگو با آماج نیوز از برگشت دانش‌جويان دختر و پسر به دانش‌گاه‌ها و باز شدن درِ مرکزهای تحصيلی و آموزشی ابراز امیداری کرده است؛ اما تاکید کرده است که مشكل اصلی، فرار كادرها در سطح ديپارتمنت‌ها و نبود ظرفيت لازم برای تطبيق برنامه‌های علمی در سطح نهاد می باشد.
او هم‌زمان وضع برخی محدوديت‌ها در زمان‌های درسی دانش‌جويان دختر و پسر را نيز مشكل‌ساز می‌داند و می‌گوید در صورتی كه وزارت تحصيلات عالی مشكل كمبود كادر در سطح دانش‌کده‌ها را برطرف نکند، در چنين اوضاعی تطبيق نصاب و پيش‌برد برنامه‌های علمی در دانش‌گاه‌ها ممكن دچار افت بيش‌تر شود.
این در حالی‌ست که براساس طرح جدید وزارت تحصیلات عالی حکومت طالبان، مقرره‌های جدیدی هم‌چو صنف‌های جداگانه و زمان‌های مختلف درسی را برای دانش‌جویان در نظر گرفته شده است.
در این طرح آمده است که تعداد دانش‌جویان پسر که کم‌تر از ده نفر است، صنف و آموزگار برای شان وجود ندارد، در خانه باید به درس‌های شان ادامه دهند و فقط در آزمون نهایی می‌توانند اشتراک کنند.
با این حال شمار زیادی از دانش‌جویان و آموزگاران از نبود آموزگار، رفتارهای نامناسب نیروهای طالبان با دانش‌جویان، ایجاد فضای بسته برای دانش‌جویان به این باور رسیده اند؛ که به زود‌ترین فرصت اکثریت دانش‌جویان از ادامه‌ی تحصیل شان دل‌زده خواهند شد.
