«دیدگاه» بیان‌گر نظریات صاحب‌نظران است و آماج‌نیوز در این مورد «پالیسی توازن» را دنبال می‌کند و از دیدگاه تمامی طرف‌ها استقبال و نشر می‌کند.
شاید هم برگشت افراد حکومتی و یا غیرحکومتی زیر پرچم طالبان موضوع خیلی شگفت‌انگیزی به نظر نرسد، اما برگشت افرادی که زمانی هم‌کاسه «جمهوریت» بودند و حالا هم‌رکاب «امارت» شده‌اند، پرسش‌های زیادی را ایجاد می‌کند.
عبدالسلام رحیمی از حلقه‌ی نزدیک به رییس‌جمهور فراری افغانستان بود، برخی‌ها او را در جزء همان چهره‌های جمهوریت چند نفره می‌دانند که حتی تا آخرین روزها از دسترخوان حکومت خورد و آخرین وظیفه‌اش هم وزیر دولت در امور صلح بود. وزارت غیرقانونی که نه کارش را به ملت گزارش‌ده بود و نه هم بودجه‌اش.
اما دیدن تصویر دستار به سر عبدالسلام رحیمی در کنار امیر خان متقی، این واقعیت را نیز پرده برداشت که در افغانستان شاید هم چهره عوض کردن کاری مشکلی نباشد، گاه دلت شد از دموکراسی سخن زده نکتایی بسته کن و گاه هم در کنار پرچم طالب نشسته ادای وطن‌دوستی دربیار.
اما برگشت چهره‌های که بسیاری در دوره حکومت اشرف غنی به «حلقه یازنه‌ها» مشهور ساخته بودند، پهلو‌های دیگری نیز دارد.
مالک قریشی، دیپلمات پیشین وزارت خارجه در توییتی نگاشته: «رحیمی رذیل‌تر از اشرف غنی بوده و مضر – خائن است. ۶۰ درصد خیانت و خرابی از دست همین فاسد بود». آقای قریشی افزوده: «رحیمی حالا به دزدی آمده و انجوی به‌نام (سی، اچ، ای) دارد».
عبدالحق عمری، خبرنگار شناخته‌شده‌ی افغانستان نیز در توییتی به برگشت عبدالسلام رحیمی واکنش نشان داده و نگاشته: «رحیمی به‌خاطر درد بی‌وطنی به افغانستان نیامده، بل‌که برای دزدی کمک‌های خارجی در شراکت با یک بزرگ طالبان به کابل برگشته است».
حشمت غنی احمدزی برادر رییس جمهور فراری افغانستان نیز در واکنشی گفته «رحیمی از گذشته یک سازمان غیردولتی (انجو) داشته که حتی در رژیم قبلی طالبان نیز فعالیت می‌کرد. برگشت وی هیچ ارتباطی به غنی ندارد و او هیچ رابطه‌ی با اشرف غنی ندارد».
اما دیدن چهر‌ها در کنار طالبان این پرسش‌های بی‌پاسخ را نیز به وجود می‌آورد. چه چیزی معیاری هم‌آغوشی سیاسی در افغانستان است؟ چه‌گونه رحیمی «جمهوریت‌خواه» یک‌شبه چهره عوض کرد و تبدیل به رحیمی «امارت‌طلب» شد؟ در نهایت عبدالسلام رحیمی را درد بی وطنی به افغانستان کشانید، یا عطش دزدی؟
