رادیو آزادی: طالبان با مقاومت مسلحانه فزاینده‌ی جناح‌های دولت سابق مواجه اند

رادیو آزادی در گزارشی به مقاومت مسلحانه جناح‌های حکومت پیشین در برابر طالبان پرداخته و نگاشته: «گروه‌های که هر روز قد بلند می‌کنند.»

‏در این گزارش آمده است که طالبان بعد از نزدیک به بیست سال جنگ در برابر حکومت‌های تحت حمایت امریکا در افغانستان دوباره به قدرت رسید. اما هنوز از تاسیس حکومت جدید طالبان یک سال نگذشته که چندین گروه مقاومت در برابر آنان ایجاد شده است.

در گزارش رادیو آزادی هم‌‌چنین ذکر شده است که رهبران سابق جمهوریت مورد حمایت غرب امیدوارند که این شورش در نهایت به یک قیام ملی علیه آنچه که آن‌ها به‌عنوان حکومت طالبان می‌دانند، تبدیل شود که زنان را سرکوب کرده و اقلیت‌های قومی و مذهبی را از خود دور کرده است.

برساس گزارش رهبران سابق آن‌ها هم‌چنین در حال جذب کمک از همسایه‌گان خسته افغانستان و قدرت‌های جهانی هستند که نگران بازگشت گروه‌های تروریستی به کشور هستند که از خشونت‌های فزاینده توسط دولت اسلامی (داعش) نگران هستند.

اما طالبان مقاومت را کوچک و ناچیز می‌داند.

یکی از مقام‌های سابق وزارت خارجه افغانستان که به مقاومت در حال حاضر نزدیک است، گفت: «از زمانی‌که طالبان قدرت را به‌دست گرفته‌اند، چیزی بهبود نیافته است.»

او که به دلیل نگرانی‌های امنیتی خواست نامش فاش نشود، به را‌دیو آزادی افزوده است: «من مطمئن هستم که ما شاهد یک خیزش بسیار بزرگ‌تر علیه طالبان خواهیم بود.»

یکی از بارزترین گروه‌های ضد طالبان، جبهه‌ی مقاومت ملی به رهبری احمد مسعود، پسر احمد شاه مسعود، قهرمان ملی است.

امرالله صالح، معاون پیشین رییس‌جمهور فراری افغانستان که مانند مسعود اهل ولایت شمالی پنجشیر است، یکی از متحدان نزدیک اوست. این دو نفر پنجشیر را در ماه سپتامبر، تنها چند هفته پس از تسلط طالبان بر کابل در ماه قبل، ترک کردند. اما حامیان آنان هم‌چنان حمله‌های پراکنده‌ای را علیه طالبان در دره‌های دورافتاده‌ی پنجشیر راه‌اندازی می‌کنند.

طبق گزارش حامیان مسعود اندرابی، وزیر داخله پیشین، تا حدی با حمله‌های منظم بر طالبان در اندراب، دره‌ای مرتفع در شمال ولایت بغلان، مهیب‌ترین مقاومت را ارائه کرده‌اند.

یکی از مهم‌ترین حمله‌های هفته گذشته در شهر شمالی مزارشریف بود که حامیان عطامحمد نور، «رهبر جمعیت اسلامی» شاخه‌‌ی نور با طالبان درگیر شدند.

بر اساس گزارش‌ها، برادرزاده او، سهیل زمری، در یک درگیری شدید که توسط طالبان تأیید شد، کُشته شد.

برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که حامیان عبدالرازق فرمانده‌ی فقید پولیس ضد طالبان آماده پیوستن به مقاومت در کندهار هستند.

در هفته‌های اخیر نیز حمله‌های در ولایت‌های کاپیسا، پروان، بدخشان، تخار، غور، سرپل و جوزجان گزارش شده است. خشونت با حمله‌های داعش که عمدتأ مسجد‌ها و مدرسه‌های شیعیان را در کابل و چندین شهر افغانستان در این ماه هدف قرار داده است، متفاوت است.

بسم‌الله خان، وزیر دفاع پیشین، یاسین ضیا، رییس سابق ستاد ارتش، و عبدالغنی علی‌پور،‌ از رهبران شبه نظامیان قومی هزاره – از دیگر نام‌های برجسته‌ی مقاومت هستند.

احمد مسعود ماه گذشته در یک پیام ویدئویی گفت: «طالبان به ما هیچ پیشنهادی نداده است.»

او گفت: «آن‌ها به ما دو چیز پیشنهاد کردند: تسلیم شدن و بیعت با آنان.»

رادیو آزادی در گزارش‌اش نگاشته که سیاست‌های سفت و سخت طالبان ظاهرأ دلیلی برای افزایش مقاومت مسلحانه است، زیرا جناح‌های مختلف مخالف مدعی حمله‌های علیه مقام‌ها و جنگ‌جویان طالبان در چندین ولایت هستند.

این مقام سابق وزارت خارجه گفت: «گروه‌های (ضد طالبان) در همه جای افغانستان در حال ظهور هستند. آن‌ها فقط منتظر بودند ببینند اوضاع تحت سلطه طالبان چه‌گونه پیش خواهد رفت.»

این مقام گفت که رهبران دولت سابق درگیر در مقاومت تلاش می‌کنند در پشت یک چشم‌انداز در مذاکرات جاری متحد شوند. او اضافه کرد: «به زودی نشستی در اروپا برگزار خواهد شد.»

در این گزارش آمده است که مقام‌های حکومتی پیشین و جنگ‌سالاران برجسته‌ی مانند رهبر قومی اُزبیک، عبدالرشید دوستم، رهبر هزاره‌ها، محمد محقق، عطا محمد نور و دیگران که سابقه طولانی در درگیری داخلی دارند ممکن است مانع از ایجاد چالش جدی برای طالبان شود.

براساس این گزارش هم‌چنین نشانه‌هایی وجود دارد که رهبران پیشین ارتش افغانستان تلاش می‌کنند تا نیروهای خود را جمع‌آوری کنند.

سمیع سادات، فرمانده عمومی پیشین امنیت کابل گفت: «طالبان برای ما چاره‌ای نگذاشته‌اند جز این‌که دوباره سلاح‌های خود را برداریم تا آزادی خود را به‌دست آوریم.»

سادات سال گذشته برخی از چالش برانگیزترین نبردها را علیه طالبان انجام داد و به طور گسترده به‌عنوان یک جوان نظامی توانا شناخته می‌شد.

او افزود: «ما تمام گام‌هی عملی را برای میهن خود بر خواهیم داشت. این‌ها شامل فعالیت سیاسی و مدنی و مشارکت نظامی است.»

اما طالبان تحت تأثیر قرار نگرفته‌اند.

ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی طالبان به رادیو آزادی گفت: «ما می‌توانیم این تلاش‌های کوچک و پراکنده را کنترل کنیم. ما اطلاعات لازم برای جلوگیری و حذف چنین تلاش‌های را داریم.»

مجاهد گفت که پس از چهار دهه جنگ، افغانستان مملو از تسلیحات است که حمله‌ها را آسان می‌کند. با این حال نیروهای ما می‌توانند امنیت مردم را تأمین کنند و علیه کسانی‌که تلاش می‌کنند در مقابل (دولت ما) مقاومت کنند، عمل کنند.»

کیت کلارک، یکی از مدیران اندیش‌کده‌ی شبکه تحلیل‌گران افغانستان می‌گوید که اگرچه بیش‌تر عوامل جنگ از افغانستان ناپدید نشده‌اند، اما مشخص نیست که آیا این امر منجر به مخالفت مسلحانه خواهد شد یا خیر.

او به طالبان اشاره می‌کند که سال‌ها طول کشید تا دوباره جمع شوند و پس از بیرون راندن آن‌ها در اواخر سال ۲۰۰۱ بهبود یابند تا دوباره به عنوان یک شورش ظاهر شوند.

او به رادیو آزادی گفت: «اپوزیسیون مسلحی که ظهور کرده است، از نظر معیارهای تاریخی در موقعیت نسبتا ضعیفی قرار دارد، هیچ منطقه‌ای کنار مرز را کنترل نمی کند و هیچ همسایه یا قدرت بزرگی ندارد که آشکارا از آن حمایت کند‌»

از زمان تهاجم شوروی به افغانستان در اواخر سال ۱۹۷۹ شورش‌های تحت حمایت قدرت‌های خارجی در افغانستان موفق بوده‌اند. مجاهدین با کمک مالی سخاوت‌مندانه و حمایت غرب و پاکستان، اتحاد جماهیر شوروی را مجبور به خروج از افغانستان کردند. و نیروهای افغان و متحدان غربی آن‌ها نتوانستند طالبان را به دلیل پناه‌گاه‌های امن آن در پاکستان ریشه‌کن، کنند.

کلارک گفت که جمهوری شکست خورده در ذهن بسیاری از مردم افغانستان به دلیل فساد گسترده و حکوم‌تداری ضعیف آلوده شده است.

او گفت: «طالبان بیش‌تر به جنگ عادت دارند تا حکومت کنند و احتمالا «شورش» مسلحانه را به نافرمانی مدنی توده‌ای ترجیح می‌دهند.