منسوبین امنیت ملی حکومت پیشین در پیوند به عفو عمومی از سوی طالبان نامهی سرگشاده نگاشتهاند.
در این نامهی منسوبین «کارمندان، افسران، سربازان» امنیت ملی آمده که منسوبین این ریاست به اشکال مختلف ترور میشوند. آنان میگویند که هیچگونه عفو و باور به عفو طالبان وجود ندارد.
در نامهای کارمندان این ریاست حکومت پیشین آمده که «تمام منسوبین ریاست عمومی امنیت ملی جهت تدابیر امنیتی و اتخاذ این تدابیر هرچی سریعا کوشش نموده و هرگز بر هیچ نهاد، فرد یا گروهی اعتماد نکرده و در جهت مصئون ماندن خویش و خانوادهی خود از هیچنوع سعی و تلاشی دریغ نورزند و برای زندهماندن دست به هر اقدامی که حیات شان را تضمین مینماید بزنند البته با منطق و اصول انسانی.»
آنان از از کشورهای پیمان ناتو و همکاران خارجی و داخلی تقاضا میکنند که مسلهای عفو عمومی طالبان را مورد بررسی و غور گرفته و از ترورهای هدفمند جلوگیری نمایند. به گفتهی آنان اگر جلوه ترورهای هدفمند گرفته نشود، حوصلهمندی آنان به پایان رسیده و طالبان به سرنوشت بدیکه هرگز تصورش را هم نمیتوانند، بکنند دچار خواهند شد.
کارمندان پیشین امنیت همچنین نگاشتهاند: «سازمان ملل و دستندرکاران شان باید مسلهای منسوبین ریاست عمومی امنیت ملی را با جلسهای اضطراری حل نمایند و در مورد سرنوشت شان در افغانستان تصمیمهای صحیح و قابل ملاحضهای را مد نظر گرفته و در همکاری به این معضل بزرگ تلاشهای نهایی خویش را سرعت بخشند؛ ورنه فاجعه در حال وقوع است، شاید افغانستان به سوریه و ویتنامی مبدل شود که تمام کشورها را از لحاظ اقتصادی و سیاسی دچار تشنج و نقض حریم خصوصی کرده و چالش بزرگی را برای شان در آینده به ارمغان آورند.»
آنان از نهادهای بینالمللی انتظار دارند تا این کارمندان را تنها نگذارند.
آنان میافزایند: «ما خواهان افغانستان با ثبات در صلح و آرامش هستیم اما اگر طالبان و هر گروه دیگر تروریستی به پروتوکلهای بینالمللی احترام قائل نشده و رعایت نکنند پس ما ملزم به رعایت این قوانین نمیباشیم و بهخاطر زندهماندن دست به هر عمل فجیعانهی خواهیم زد.»
آنان همچنین ابراز امیدواری کردهاند که دنیا و همسایهها و تمام کشورهای جهان برای بحران و جلوگیری از بحران در افغانستان از تمام منابع خود استفاده کنند تا افغانستان پایدار و دارای ثبات دایمی شود و هرگز نیاز به جنگ و خونریزی و برادر کشی نباشد.