خبر‌های ظهور یک ویروس ناآشنا که به سرعت در جهان در حال گسترش است، به‌طور طبیعی بسیاری را به یاد همه‌گیری کرونا می‌اندازد. با این وجود، آبله میمون چیز جدیدی نیست و ویروس آن در سال ۱۹۸۵ کشف شد. برخی ویژه‌گی‌های آن باعث می‌شود تا از کرونا بسیار کم خطرتر باشد. این ویروس می‌تواند از حیوانات چون شادی، موش و خرگوش به انسان‌ها منتقل شود.
برعکس کرونا، آبله میمون اول علایم ابتلا را نشان می‌دهد و بعد به دیگران سرایت می‌کند، که عامل مهمی در کمک به جلوگیری از سرایت آن است.
از علایم اولیه‌ی آبله میمون مانند انفولانز است و شامل تب، خسته‌گی، سردرد می‌توان نام برد. چند روز بعد از مبتلا، آبله‌ها در سطح بدن فرد مبتلا ظاهر می‌شوند. این آبله‌ها اغلب از صورت شروع شده و سپس به کف دست‌ها، بازوها، پاها و سایر قسمت‌های بدن سرایت می‌کنند.
تاکنون، بیش از ۳۰۰ نفر در ۲۳ کشور جهان به‌شمول افغانستان به این بیماری مبتلا شده‌اند. که دو واقعه آن در افغانستان ثبت گردیده‌است.
در طول یک یا دو هفته، آبله‌ها از دانه‌های کوچک و مسطح شروع شده، بزرگ‌تر و پر از چرک تبدیل می‌شوند. این آبله‌ها معمولا چندین هفته طول می‌کشد تا خشک بشوند. پس از خشک شدن آبله‌ها، فرد دیگر مبتلا نیست.
دانش‌مندان تاکنون مهم‌ترین روش پیش‌گیری از آبله میمون را واکسین می‌دانند که در حدود ۸۵ درصد می‌تواند موثر باشد، اما استفاده از ماسک و دست‌کش، شستن دست‌ها، و دوری کردن از تجمعات انسانی نیز می‌تواند به‌طور طبیعی از شیوع بیماری جلوگیری کند.
این نگرانی وجود دارد که بیماری آبله میمون به یکی از بیماری‌های تبدیل شود که به‌عنوان بیماری‌های دایمی حیوان به انسان شناخته می‌شوند. این دسته از بیماری‌ها از میان حیوانات به انسان‌ها منتقل می‌شوند و به شکل مداوم در میان گروه‌های جدید جمعیتی ظهور می‌کنند.
