آبله میمون چیست؟ آیا دنیا با یک پاندمی دیگر مواجه است؟

ویروس موسوم به آبله میمون در حالی به شیوع خود ادامه می‌دهد که دنیا هنوز با همه‌گیری ویروس کرونا دست‌وپنجه نرم می‌کند.

آبله میمون با علایم تب، بدن درد، ضعف و ضایعات پوستی که صورت و اندام‌ها را درگیر می‌کند هم‌راه است.

گفته می‌شود نحوه‌ی انتقال این بیماری از طریق تماس با حیوانات است و ممکن است در میان انسان‌ها از یک شخص به شخص دیگر انتقال پیدا کند. از همین‌رو، نگرانی‌ها از تبدیل‌شدن این ویروس به یک پاندمی جهان مانند کرونا، چیزی است که این روزها ذهن مردم را بخود جلب کرده است.

در حالی‌که بیش‌ترین آمار سرایت این ویروس در منطقه‌های مرکزی و غربی افریقا است؛ اما علایمی از این بیماری در اروپا، امریکا و افریقا نیز دیده شده است که آمار شان به بیش‌تر از صد تَن می‌رسد.

در تازه‌ترین گزارش‌ها از سرایت آبله میمون، یک زن ۲۹ ساله اهل غرب افریقا در امارات متحده‌ی عربی به این بیماری مبتلا شد.

موردهایی از ویروس آبله میمون پیش از این در انگلستان، اسپانیا، پرتغال، ایالات متحده‌ی امریکا، ایتالیا، سوئد، بلژیک، استرالیا و کانادا شناسایی شده بود.

روز قبل سازمان جهانی بهداشت از امکان محدود کردن این ویروس در خارج از افریقا خبر داد.

به نقل از بی‌بی‌سی، پروفیسور پیتر هوربی، مدیر موسسه‌ی علوم بیماری‌های واگیر دانش‌گاه آکسفورد این ویروس را کاملا جدید و نگران‌کننده خواند. اما پروفیسوز هوربی این را یک «کوید دو» نمی‌داند و تأکید بر مقابله برای جلوگیری آن می‌کند.

مرکز کنترول و پیش‌گیری صحی اروپا در بیانیه‌ای تأکید کرده است که فردهای مشکوک به این ویروس باید قرنتین شده و‌ فردهایی که در معرض تماس با بیماران آبله میمون هستند، واکسین شوند.

سازمان جهانی بهداشت هر سال از ویروسی به‌نام آبله میمون در دوازده کشور افریقایی خبر می‌دهد که بیش‌ترین آن‌ها در کشورهای کانکو و نایجیریا دیده می‌شود؛ اما ام‌سال شیوع این ویروس با اندکی تفاوت‌های هم‌راه است که بیش‌تر باعث نگرانی دنیا شده است. آمار منتشر شده از کشورهای متفاوت نشان می‌دهد که همه بیمارانی که به این ویروس گرفتار شده‌اند سابقه سفر به قاره افریقا را نداشته‌اند و همین موضوع نگرانی‌ها را برای پیش‌روی جهانی این بیماری بیش‌تر کرده است.

بیماری آبله میمون اولین‌بار در سال ۱۳۵۸ در میمون‌هایی که برای تحقیق نگه‌داری می‌شدند کشف شد و اولین مورد آبله میمون نیز در انسان در سال ۱۹۷۰ در جمهوری دموکراتیک کانگو شناسایی شد.