زلمی خلیل‌زاد، نماینده‌ی ویژه‌ی پیشین ایالات متحده برای صلح افغانستان می‌گوید که توافق‌نامه‌ی دوحه فرصت گفت‌و‌گو‌های بین‌ا‌فغان‌ها را مساعد کرد، اما جمهوریت و طالبان هردو در ناکامی آن باید مقصر شناخته شوند.
آقای خلیل‌زاد در مصاحبه‌ای به صدای امریکا گفت که تفاوت‌ها و اختلافات میان دو جانب، پیش از سقوط افغانستان، سبب ناکامی مذاکرات شد.
زلمی خلیل‌زاد، اشرف غنی، رییس‌جمهور فراری افغانستان را به تاخیر مذاکرات متهم کرد و گفت: «نخست او حامی روند صلح نبود. مدت طولانی را در برگرفت تا یک هیات همه‌شمول را بفرستد. بعد، او پس از مدت دراز وارد مذاکرات افغانی شد. او زندانیان طالبان را آزاد کرد، اما رهایی آنان نیز شش ماه را در برگرفت.»
این مقام پیشین امریکایی افزود که اگر رییس‌جمهور غنی در افغانستان باقی می‌ماند، فرصت بهتر رسیدن به یک توافق مساعد می‌شد. او تصریح کرد که غنی در مورد خروج نیروهای امریکا و مقاومت نیروهای افغان محاسبه‌ی نادرست داشت.
خلیل‌زاد یکی از دلیل‌های سقوط افغانستان را اتکای احتمالی اردوی افغانستان بر نیروهای امریکا عنوان کرد و گفت: «آیا نیروی را ساختیم که از نظر روانی و علمیاتی بسیار به ایالات متحده متکی بود؟ آیا اردوی افغانستان به هدفی باور نداشت که برای آن مبارزه می‌کرد؟ آنان تا زمانی می‌جنگیدند که امریکا در آنجا حضور داشت، گویی که برای امریکا می‌جنگیدند.
