آیا برقع «حجاب اسلامی» است؟

پس از لگد زدن «برقع» یا «چادری» از سوی شماری از بانوان در کابل، واکنش‌ها و پرسش‌ها در برابر این‌که حجاب اسلامی چیست و آیا برقع حجاب اسلامی است یا نه، بالا گرفته است و طالبان نیز نسبت به هر موضوع دیگر به این اعتراض بانوان پایتخت‌نشین واکنش نشان داده و «شماری از دختران را به همین دلیل تحت تعقیب قرار داده‌‌اند». با این حال، شماری از پایتخت‌نشینان نیز به این موضوع واکنش نشان داده و زیر نام حمایت از حجاب تظاهرات کردند.

موضوع تفسیری از آموزه‌های اسلامی و حجاب همیشه در افغانستان خبرساز و جنجال‌برانگیز بوده است، اما جدال چادری به‌عنوان یک پوشش مختص به افغانستان در میان ۵۷ کشور اسلامی جهان همیشه بر سر زبان‌ها بوده است. چنانچه طالبان همانند دور گذشته حاکمیت شان (۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱) بار دیگر به زنان دستور داده‌اند که پوشش مورد توجه آنها رعایت شود، اما واضح نگفته‌اند که برقع حجاب اسلامی است، پوشش فرهنگی است و یا نوعی از پرده‌ی قومی؟

در کنار طالبان و زنان، موضوع جنجال برانگیز این روزها خطابه‌ی نماز جمعه چهره بحث برانگیز، گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی افغانستان را نیز تشکیل می‌داد. آقای حکمتیار به اعتراض زنان واکنش نشان داده و گفت: «حد حجاب براى زنان همان است كه در حج و نماز بايد مراعات كنند؛ در نماز مكلف به پوشاندن روى نيستند و در احرام نیز مكلف به پوشاندن روى و كف‌دست نمی‌باشند.» آقای حکمتیار در کنار بحث دینی به موضوع فرهنگی جنجال چادری نیز پرداخته و افزوده که معترضان در برابر برقع، افراد ذلیل و بی‌گانه پرستانی بودند که در برابر پول این تظاهرات را ترتیب داده بودند. رهبر حزب اسلامی افزود که «این دختران بخشی از یک پروژه امریکا است و آن‌ها از سوی واشنگتن معاش دریافت می‌کنند.»

رویینا شهابی، روزنامه‌نگار و فعال حقوق زن بدین باور است که برقع براساس نص صریح قرآن، حجاب اسلامی و شرعی نیست. او به خبرنگار آماج گفته که مطابق به آیه ۳۱ سوره نور، پوشاندن صورت و دستان از مُچ به پایین بر زن واجب نیست. بانو شهابی بدین باور است که آنچه را که طالبان به‌عنوان حجاب مطرح می‌کنند، نه اساس قرآنی دارد، نه بنیاد حدیث پیامبر و نه هم در زمان خلفای راشدین، تابعین و تبع تابعین چنین دستوری بوده است. رویینا شهابی تأکید می‌کند که چادری هم یک پدیده وارداتی دوره‌ی انگلیس است و هیچ مبنای فرهنگی و یا حتی قومی در افغانستان ندارد.

طالبان با آن‌که دیدگاه روشنی در مورد چگونه‌گی معرفی برقع و یک لباس سیاه دراز به‌حیث «حجاب اسلامی» توضیح کامل نداده‌اند، اما برخی فعالان رسانه‌یی آن‌ها بدون دلیل مستدل اسلامی، برقع را حجاب اسلامی ‌و برخی‌های دیگر شان ارزش فرهنگی افغانستان می‌پندارند.

با این حال، نیلوفر ایوبی، فعال حقوق زن بدین باور است آنچه را که طالبان به‌عنوان «حجاب اسلامی» معرفی کرده‌اند هیچ ربطی به اسلام ندارد. به باور او پوششی که طالبان معرفی کرده‌اند یک نگاه افراطی و توهین‌آمیز به زنان است. بانو ایوبی به خبرنگار آماج گفته که طالبان به‌جای موضوعات حاشیه‌یی و آن‌هم با نگاه غیر اسلامی و ناآگانه، به موضوع گرسنه‌گی میلیون‌ها شهروند افغانستان بپردازند. او تصریح می‌کند که حکومت‌‌داری با سرکوب زنان ممکن نیست.

در نهایت خبرنگار آماج با مولوی محمد شاه عالم دین نیز گفت‌و‌گو کرده است، او در حالی‌که رعایت حجاب اسلامی را واجب دانسته، اما تأکید کرده که رهنمود طالبان (برقع و لباس سیاه سراپا پوشیده) نه اسلامی است و نه هم فرهنگی. او گفته که نباید از دین استفاده ابزاری و سیاسی شود، بل‌که براساس اصول اسلامی رهنمودهای زندگی به مردم تشریح و توضیح داده شود. مولوی محمد شاه بدین باور است که اجبار و اکراه به دین فایده نمی‌رساند، بل‌که به فاصله گرفتن مردم از ارزش‌های دینی کمک می‌کند. او در اخیر می‌‌افزاید که چادری نه «حجاب اسلامی» است و نه هم ارزش فرهنگی.

خبرنگار آماج خواست نظر رسمی وزارت امر به‌معروف طالبان را در مورد «حجاب اسلامی» و جنجال چادری داشته باشد، اما موفق نشد.